Watykańska Bazylika Świętego Piotra to jeden z najbardziej rozpoznawalnych budynków sakralnych na świecie, a jednocześnie także największa świątynia na skalę całego globu. Jest jednak szczególnie ważnym miejscem kultu dla chrześcijan, gdyż to tu właśnie celebrowane są w sposób najbardziej uroczysty najważniejsze święta w kalendarzu liturgicznym. Całe państwo watykańskie rozciąga się na terenie zlokalizowanym na terenie Rzymu, na tak zwanym Ager Vaticanus, gdzie według zachowanych w tradycji podań ponieśli śmierć pierwsi chrześcijanie. Wśród nich był również święty Piotr, który jest uznawany za pierwszego papieża, czyli najważniejszego dostojnika tego wyznania religijnego. Z tego względu to właśnie jego imię nosi najważniejsza i najbardziej okazała tutejsza świątynia.
Dzieło wielu wieków
W prace nad wzniesieniem bazyliki angażowało się wielu ludzi, żyjących w różnych epokach, składających się na dzieje Rzymu: byli wśród nich zarówno architekci, malarze i rzeźbiarze. Pierwotny kształt świątynia zyskała już w 324 roku, kiedy to została wzniesiona na rozkaz rzymskiego cesarza Konstantyna – władca był już bowiem wyznawcą chrześcijaństwa i zależało mu na tym, by uczcić postać świętego Piotra jako tego, który rozpropagował wiarę w Chrystusa w pogańskim środowisku rzymskim. Przez kolejne stulecia przyszła bazylika była rozbudowywana i wzbogacana o nowe zdobienia. Największe zmiany w wyglądzie świątyni przyniosły czasy odrodzenia, kiedy to do pracy nad uświetnieniem gmachu zaangażowali się wybitni artyści, między innymi Rafael i Michał Anioł. Ten ostatni opracował plan bazyliki, opierając go na schemacie równoramiennego krzyża greckiego, co więcej to jego dziełem jest okazała, bo licząca aż 120 metrów wysokości, kopuła wieńcząca świątynię. Z kolei w XVII wieku niejaki Maderna zmienił plan świątyni na krzyż łaciński, to znaczy wydłużył jedną z naw, a także dodał ozdobną fasadę, w której umieszczone jest główne wejście do bazyliki. Tuż przed nim zaś znajduje się rozległy, okrągły Plac Świętego Piotra, który Bernini otoczył także w XVII wieku rozpoznawalną kolumnadą. Pośrodku placu zaś znajduje się egipski obelisk, który pierwotnie był umieszczony w cyrku Nerona, za czasów prześladowania pierwszych rzymskich chrześcijan. Plac Świętego Piotra to miejsce, w którym gromadzą się wierni, przybywający by uczestniczyć w obrzędach religijnych, odprawianych przez papieża, słuchać jego nauki i przesłań, odbierać błogosławieństwo. Zwracając się do tłumów, papież korzysta wówczas z centralnego balkonu, umieszczonego w fasadzie bazyliki. Tu również nowo wybrana głowa Kościoła jest prezentowana czekającym na werdykt Konklawe wiernym. W obrębie przedsionka bazyliki znajdują się także Święte Drzwi, poprzez otwarcie których papież symbolicznie otwiera specjalne lata jubileuszowe.
Zachwycający wystrój
We wnętrzu monumentalnej świątyni ukryta jest pierwotna, drewniana katedra poświęcona świętemu Piotrowi, znajdują się tu także grobowce niektórych papieży. Cała bazylika składa się zaś z rozlicznych kaplic, poświęconych miedzy innymi świętemu Michałowi i świętemu Sebastianowi, jest także kaplica sławiąca Najświętszy Sakrament. Pod względem architektonicznym monumentalna budowla nawiązuje do wzorców antycznych, jako że gruntownie przebudowywano ją właśnie w okresie włoskiego renesansu. Na potrzeby wystroju bazyliki liczni artyści tworzyli dzieła, które poprzez swój sakralny charakter opowiadają o prawdach wiary i prezentują czczone w jej ramach postacie. Jednym z takich artystów był wspomniany już Michał Anioł, który wykonał także rzeźby figuralne, w tym słynną Pietę, czyli wizerunek Maryi, trzymającej w ramionach martwe ciało Chrystusa. Oczywiście w bazylice znajduje się posąg jej patrona, sporządzony prawdopodobnie przez Arnolfo di Cambio. W tutejszym skarbcu, umieszczonym za zakrystią, przechowywane są także inne dzieła sztuk, a ponadto także dary składane przez wiernych. Warto wspomnieć, że bezpośrednio pod bazyliką rozciągają się Groty Watykańskie, gdzie pośród grobowców pierwszych chrześcijan umieszczone są również liczne groby papieskie.